Brasile

À prupositu di Wikipedia

L'ortografia è a grammatica di 'ssu articulu ùn sò micca currette. Pudete cuntribuisce à ammigliurà le.


Republica Federale di u Brasile
República Federativa do Brasil
Mottu: Ordem e Progresso
(Ordine è Prugressu)

Lingue ufficiali portughese
Capitale Brasilia  (2.974.703 ab. / 2018)
Pulitica
Forma di guvernu Republica presidenziale federale
Presidente Luiz Inácio Lula da Silva
Capo di governo
Indipendenza da u Portogallu in u 1822
Entrata in l'ONU 24 d'ottobre 1945 1
Superficia
Tutale 8.514.876 km²
Acque 0,65 %
Pupulazione
Tutale 184.101.109 ab.
Densità 22 ab./km²
Geografia
Cuntinente America di u Sudu
Fusu orariu UTC da -2 a -5
Ecunumia
Muneta Real


Energia
Varie
Duminiu internet .br
Indicativu telefonicu +55
Siglu autom. BR
Innu Hino Nacional Brasileiro
Festa naziunale 7 di settembre
1È uno dei 51 Stati che hanno dato vita all’ONU nel 1945.

U Brasile (portughese: Brasil) hè un' paese situatu in America meridiunale. A capitale hè Brasilia è e principale cità sò São Paulo è Rio de Janeiro. U Brasile teni 5.564 comuni, 189.612.814 abitanti (5° in u mondu) è teni 8.514.876,599 km² di superficia (5° in u mondu).

U Brasile cunfina à u nordu cù a Colombia, u Venezuela, a Guyana, u Suriname è a Guyana Francese (territoriu di a Francia), à l'estu cù l'Oceanu Atlanticu, à u sudu cù l'Uruguay è à punente incù l'Argentina, u Paraguay, a Bolivia è u Perù.

Storia[mudificà | edità a fonte]

U Brasile hè statu scupertu in u 1500 da u navigatore portughese Pedro Álvares Cabral. Prima era abitatu da circa 2 o 5 milioni d'amerindi. Hè unu statu independente dapoi u 1822.

Stati[mudificà | edità a fonte]

U Brasile hà 26 stati è un distrettu federale duve si trova a capitale Brasilia.

Stati di u Brasile
(dati del 2000)
  Statu Capilocu Abitanti Superficie km2
1 Acre Rio Branco 557.526 152.522
2 Alagoas Maceió 2.822.621 27.819
3 Amapá Macapá 477.032 142.816
4 Amazonas Manaus 2.812.557 1.570.947
5 Bahia Salvador 13.070.250 564.273
6 Ceará Fortaleza 7.430.661 145.712
7 Distrettu Federale Brasília 2.051.146 5.802
8 Espírito Santo Vitória 3.097.232 46.047
9 Goiás Goiânia 5.003.228 340.118
10 Maranhão São Luís 5.651.475 331.918
11 Mato Grosso Cuiabá 2.504.353 903.386
12 Mato Grosso di u Sudu Campo Grande 2.078.001 357.140
13 Minas Gerais Belo Horizonte 17.891.494 586.552
14 Pará Belém 6.192.307 1.247.703
15 Paraíba João Pessoa 3.443.825 56.341
16 Paraná Curitiba 9.563.458 199.282
17 Pernambuco Recife 7.918.344 98.527
18 Piauí Teresina 2.843.278 251.312
19 Rio de Janeiro Rio de Janeiro 14.391.282 43.797
20 Rio Grande di u Nordu Natal 2.776.782 53.077
21 Rio Grande di u Sudu Porto Alegre 10.978.587 281.734
22 Rondônia Porto Velho 1.379.787 237.565
23 Roraima Boa Vista 324.397 224.118
24 Santa Catarina Florianópolis 5.356.360 95.285
25 San Paulu São Paulo 37.032.403 248.177
26 Sergipe Aracaju 1.784.475 21.962
27 Tocantins Palmas 1.157.098 277.298

Ecunumìa[mudificà | edità a fonte]

U paese hè un grande esportatore di soia, minerale di ferru, polpa (cellulosa), mais, manzo, carne di pollo, farina di soia, zuccheru, caffè, tabaccu, cotone, suchju d'aranciu, calzature, aerei, vitture, pezzi di veiculi, oru, etanolu , Ferru semi finitu, frà altri prudutti.

U Brasile hè u più grande pruduttore mundiale di canna da zucchero, soia, caffè, aranciu, guaraná, açaí è noce di Brasile; hè unu di i primi 5 pruduttori di mais, papaia, tabaccu, ananas, banana, cotone, fasgioli, noce di coccu, anguria è limonu; hè unu di i primi 10 pruduttori mundiali di cacao, anacardiu, avucatu, mandarina, cachi, mango, guava, risu, sorgu è tomate; è hè unu di i primi 15 pruduttori mundiali di uva, mela, melone, arachidi, fichi, pesche, cipolle, oliu di palma è gomma naturale. U paese produce ancu grande quantità di patate, carota, fragole, yerba mate, granu, trà altri. Una parte di a produzzione hè esportata, è una altra parte và versu u mercatu domesticu.

In a pruduzzione di proteine ​​animali, u Brasile hè oghje unu di i più grandi paesi di u mondu. In 2019, u paese era u più grande esportatore mundiale di carne di pollo. Era ancu u sicondu più grande pruduttore di carne bovina, u terzu più grande pruduttore mundiale di latte, u quartu più grande pruduttore mundiale di carne di maiale è u settimu più grande pruduttore d'ove in u mondu.

In u settore minerariu, u Brasile si distingue in l'estrazione di minerale di ferru (induve hè u secondu esportatore mundiale), rame, oru, bauxite (unu di i 5 più grandi produttori in u mondu), manganese (unu di i 5 più grandi produttori in u mondu), u stagnu (unu di i più grandi pruduttori in u mondu), u niobiu (cuncentra u 98% di e riserve cunnisciute da u mondu) è u nickel. In termini di pietre preziose, u Brasile hè u più grande pruduttore mundiale di ametista, topazi, agata è unu di i principali pruduttori di turmalina, smeraldo, acquamarina è granatu.

In l'industria alimentaria, in 2019, u Brasile era u secondu più grande esportatore di alimenti trasfurmati in u mondu. In u 2016, u paese era u 2 u più grande pruduttori di pulpa in u mondu è l'ottu pruduttori di carta. In l'industria di calzature, in u 2019, u Brasile si classificava in u quartu postu trà i pruduttori mundiali. In 2019, u paese era l'ottu produtore di veiculi è u 9u produttore di acciaio in u mondu. In 2018, l'industria chimica di u Brasile era l'ottava in u mondu. Ancu se era trà i 5 più grandi pruduttori mundiali in u 2013, l'industria tessile brasiliana hè assai pocu integrata à u cummerciu mundiale.

Energia[mudificà | edità a fonte]

U Brasile hè u decimu cunsumadore di energia in u mondu cù una grande parte di a so energia venuta da fonti rinnovabili, in particulare idroelettricità è etanolu; a Diga Itaipu hè a più grande centrale idroelettrica di u mondu per generazione d'energia, è u paese hà altre grandi piante cum'è Belo Monte è Tucuruí. A prima vittura cù un mutore à etanolu hè stata prodotta in u 1978 è u primu mutore d'aviò chì funziona cù l'etanolu in u 2005. In generazione elettrica tutale, in u 2019 u Brasile hà righjuntu 170.000 megawatt di capacità installata, più di u 75% da fonti rinnuvevuli (a maiurità, impianti idroelettrici) ). U Brasile hè unu di i 5 più grandi pruduttori di energia idroelettrica in u mondu (2a piazza in u 2017).

A settembre 2020, secondu ONS, a capacità installata totale di energia eolica era 16,3 GW, cun fattore di capacità media di 58%. Mentre i fattori di capacità di produzzione eolica media mundiale sò 24,7%, ci sò e zone in u Nordu di u Brasile, specialmente in u Statu di Bahia, induve alcuni parchi eolici registranu cun fattori di capacità media di più di 60%; u fattore di capacità media in a Regione Nordeste hè di 45% in costa è di 49% in l'internu. In 2019, l'energia eolica riprisentava u 9% di l'energia generata in u paese. In 2019, hè statu stimatu chì u paese avia un potenziale di generazione di energia eolica stimatu intornu à 522 GW (questu, solu in terra), abbastanza energia per risponde à trè volte a dumanda attuale di u paese. U Brasile hè unu di i 10 più grandi pruduttori di energia eolica in u mondu (8a piazza in 2019, cù 2,4% di a pruduzzione mundiale).

Da settembre 2020, secondu ONS, a capacità installata totale di fotovoltaicu solare era 6,9 GW, cun fattore di capacità media di 23%. Alcuni di i Stati brasiliani più irradiati sò Minas Gerais, Bahia è Goiás. In 2019, l'energia solare riprisenta 1,27% di l'energia generata in u paese.

Scoperte recenti di oliu in u stratu pre-sale anu apertu a porta per un grande aumentu di a produzzione d'oliu. L'agenzie governamentali rispunsevuli di a pulitica energetica sò u Ministeru di e Miniere è l'Energia, u Cunsigliu Naziunale per a Politica Energetica, l'Agenzia Naziunale di u Petroliu, u Gas Naturale è i Biocarburanti, è l'Agenzia Naziunale di l'Elettricità. À u principiu di u 2020, in a pruduzzione di petroliu è di gas naturale, u paese superava i 4 milioni di barili di petroliu equivalenti à ghjornu, per a prima volta. In ghjennaghju di questu annu, 3,168 milioni di barili di petroliu per ghjornu è 138.753 milioni di metri cubi di gas naturale sò stati estratti.

Trasportu[mudificà | edità a fonte]

  • Rete autostradali: 12.000 km.
  • Rete stradale: 1.700.000 & nbsp; km.
  • Rete ferruviarii: 31.379 & nbsp; km.
  • Canali navigabili interni: 50.000 km.

U trasportu in Brasile hè praticatu in modu autostrada, u più sviluppatu in a regione. Ci hè ancu una infrastruttura sustanziale di porti è aeroporti. U settore ferrovia è fiume, ancu s'ellu hà un putenziale, hè generalmente trattatu in modu secundariu.

U Brasile hà più di 1,7 milioni di chilometri di strade, di i quali 215.000 km sò pavimentati è circa 14.000 km autostrada. E duie autostrade più impurtanti di u paese sò BR-101 è BR-116. U Brasile hè u paese latinoamericanu cù u più grande numeru di autostrade impiantate, pavimentate è duplicate.

A causa di a Cordillera di l'Andi, u fiume Amazonu è a furesta amazzonica, ci sò sempre state difficultà à mette in opera strade transcontinentali o bioceaniche. Praticamente l'unica strada chì esistia era quella chì culligava u Brasile cù Buenos Aires, l'Argentina è dopu cù Santiago, in Cile. Tuttavia, in l'ultimi anni, cù i sforzi cumuni di i paesi, novi rotte anu cuminciatu à emergere, cum'è u Brasile-u Perù (Autostrada interoceanica), è una nova autostrada trà u Brasile, u Paraguay, u nordu di l'Argentina è u nordu di u Cile (Corridore Bioceanicu). Queste strade facilitanu l'esportazione da i porti di u Pacificu à i paesi asiatichi.

Ci hè più di 2000 aeroporti in Brasile. U paese hà u sicondu più grande numeru di aeroporti in u mondu, daretu solu à i Stati Uniti. L'Aeroportu di Sao Paulo-Guarulhos, situatu in a regione metropolitana di Sao Paulo, hè u più grande è u più trafficatu di u paese: l'aeroportu cullega Sao Paulo cù guasi tutte e cità maiò u mondu. U Brasile hà 44 aeroporti internaziunali, cum'è Rio de Janeiro, Brasilia, Belo Horizonte, Porto Alegre, Florianópolis, Cuiabá, Salvador, Recife, Fortaleza, Belém e Manaus, frà altri. I 10 aeroporti più trafficati in Sud America in 2017 sò stati: São Paulo-Guarulhos (Brasile), Bogotá (Colombia), São Paulo-Congonhas (Brasile), Santiago (Cile), Lima (Perù), Brasilia (Brasile), Rio di Janeiro (Brasile), Buenos Aires-Aeroparque (Argentina), Buenos Aires-Ezeiza (Argentina) è Minas Gerais (Brasile).

In relazione à porti, u Brasile hà alcuni di i porti più trafficati in Sudamerica, cume Portu di Santos, Portu di Rio de Janeiro, Portu di Paranaguá, Portu di Itajaí, Portu di Rio Grande è Portu di Suape. I 15 porti i più attivi in ​​Sudamerica sò: Portu di Santos (Brasile), Portu di Bahía de Cartagena (Colombia), Callao (Perù), Guayaquil (Ecuador), Buenos Aires (Argentina), San Antonio (Cile), Buenaventura (Colombia), Itajaí (Brasile), Valparaíso (Cile), Montevideo (Uruguay), Paranaguá (Brasile), Rio Grande (Brasile), São Francisco do Sul (Brasile), Manaus (Brasile) è Coronel (Cile).

A rete brasiliana ferrovia hà una estensione di circa 30.000 chilometri. Fondamentalmente hè adupratu per u trasportu di minerali.

Trà i principali rotte navigabili Brasiliani, si spiccanu dui: corsu d'acqua Paraná-Tieté (chì hà una lunghezza di 2.400 km, 1.600 in u fiume Paraná è 800 km in u fiume Tietê, drenendu a produzzione agricula da i stati di Mato Grosso, Mato Grosso do Sul, Goiás è una parte di Rondônia, Tocantins è Minas Gerais) è corsu d'acqua Solimões-Amazonas (hà duie sezzioni: Solimões, chì va da Tabatinga à Manaus, cù circa 1600 km, è Amazonas, chì si estende da Manaus à Belém, cù 1650 km. Quasi tuttu u trasportu di passageri da a pianura amazzonica si face per sta via navigabile, è praticamente tuttu u trasportu di merchenzie chì và versu i principali centri regiunali di Belém è Manaus). In Brasile, stu trasportu hè sempre inutilizatu: e sezzioni più impurtanti di e vie navigabili interne, da un puntu di vista ecunomicu, si trovanu in u sudeste è u sudu di u paese. U so usu cumpletu dipende sempre da a custruzzione di serrature, di i grandi lavori di dragamentu è, principalmente, da i porti chì permettenu l'integrazione intermodale.

Immagine di u Brasile[mudificà | edità a fonte]

Da vede dinò[mudificà | edità a fonte]

Liami[mudificà | edità a fonte]