Libecciu
U libecciu hè un ventu chì soffia annantu à l'Italia, a Corsica è u meziornu di a Francia. U nomu "libecciu", sient'è i linguisti, saria derivatu da a parolla araba lebeg.
In Corsica[mudificà | edità a fonte]

U libecciu hè u ventu maestru di a Corsica. Soffia in a Corsica sana, ma hè più cumunu in u Nordu di a Corsica cà in a parti suttana. In ginirali, soffia da u mezupunenti in a parti suttana di a Corsica, è u più suventi da u punenti in Balagna o in u Capicorsu. U libecciu hè un ventu chì hè asciuttu d'istatina, ma umitu d'inguernu. U libecciu porta l'acqua annantu à a parti uccidintali di a Corsica.
U maistrali dinò soffia da u punenti in Corsica, ma u maistrali inghjenna una calata di i temperaturi è spanna u celi. Inveci u libecciu porta un tempu dolci.
Citazioni[mudificà | edità a fonte]
Accadi chì u libecciu fussi citatu in a littaratura è a cultura corsa. Par esempiu:
- in u pruverbiu: U libecciu lascia u tempu cum'ellu hè.
- o in a canzona A voce rivolta di i Muvrini:
- Golu ci conta
- L'ore candelle
- D'eternità
- Libecciu alliscia
- L'ore zitelle
- Di libertà
Rifarenzi[mudificà | edità a fonte]
Da vede dinù[mudificà | edità a fonte]
- U lebecciu: una puesie di Petru Lucciana
I venti di Corsica |
Tramuntana - Livantu - Maistrali - Grigali - Libecciu - Muntese - Sciroccu - Terranu - Lambata |