1u di marzu

À prupositu di Wikipedia
Marzu
1 2 3 4 5 6 7
8 9 10 11 12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27 28
29 30 31

U primu di marzu hè u 60u ghjornu di l'annu (u 61u sì hè bisestile) in u calendariu gregurianu. Restanu 305 ghjorni à a fine di l'annu.

Avenimenti[mudificà | edità a fonte]

In Corsica[mudificà | edità a fonte]

Nascite[mudificà | edità a fonte]

Morti[mudificà | edità a fonte]

Celebrazioni[mudificà | edità a fonte]

Santi[mudificà | edità a fonte]

Santu Albinu. Santa Eudossia.

Albinu hè natu versu l'annu 469. Appartenia à a tribù gallica di i Veneti (in l'attuale dipartimentu di u Morbihan, capilocu Vannes). Hè mortu u 1u marzu 529 à u capilocu di a tribù gallica di l'Andecavi (l'attuale Angers, dipartimentu di u Maine-et-Loire), duve ellu era statu vescu.

A' l'epica, parechji eranu i signori chì si maritavanu cù a surella, è ancu cù a figliola. I nobili eranu scunduttati è i veschi lasciavanu fà per ùn esse tombi, o almenu per ùn pigliassi l'osse in gola. Albinu, ellu, luttava contru à issi matrimonii incestuosi è, malgradu tutte e minaccie di morte, scumunicava i sposi chì ghjeranu in issu casu. Dicia: "State à vede chì mi anu da taglià u capu. Finisceraghju ancu eiu cum'è San Ghjambattista". U risicu ci era, ma hè quantunque mortu in u so lettu à l'età di 60 anni.

Etimolugia: da u lat. "albus" (biancu). Issu nome era datu à i zitelli di pelle è capelli assai chjari. U veru "albinu" hà a pelle bianchiccia, tutti i peli bianchi, è l'ochji assai chjari

Casate: Albini, Albano, Albanese.

Nomi: Albain, Alban, Albana, Albane, Albanu, Albe, Albin, Albinu, Aubaine, Auban.

Eudossia era una prustituta libanese di u seculu secondu. Campava à Eliopoli, l'attuale Baalbech.

Un ghjornu, un frate chì si chjamava Ghjermanu, ghjunse à Eliopoli è fù allugiatu da un amicu, un omu riccu chì mantenia à Eudossia.

Ghjermanu avia una voce maravigliosa. Dopu cena, si affaccò à a finestra, è si messe à cantà, impruvisendu nantu à parulle di u Vangellu. Cantò l'infernu, a pecura sviata, è l'anime scelte da Diu per una eterna felicità.

Eudossia, da nantu à u cacciafora, stava à sente. Quand'ella andò à chjinassi, piense. U lindumane, volse sapè quale era issu cantadore è fece a cunnuscenza di Ghjermanu. Partì cun ellu à vede u vescu chì a battizò.

Un omu ghjelosu spanticò l'affare à u guvernatore rumanu chì a mandò in tribunale. U ghjudice, chì ghjera un bravu omu è campava felice cù una moglia bella è graziosa, li rese a libertà. Ma u ghjelosu fece di manera di mandalla torna in tribunale. Ista volta, u ghjudice era un omu azezu chì campava cù una moglia goffa è gattiva, è, à Eudossia, li fece taglià u capu.[1]

Ligami esterni[mudificà | edità a fonte]