Persicaria lapathifolia

À prupositu di Wikipedia
Polygonum lapathifolium
Polygonum lapathifolium
Classifica scentifica
Regnu Plantae
Divisione Tracheophyta
Sottudivisione Spermatophytes
Ordine Caryophyllales
Famiglia Polygonaceae
Generu Polygonum
Nome binuminale
Polygonum lapathifolium
Carl Linnaeus, 1753

Polygonum lapathifolium hè una spezia di pianta chì face parte di a famiglia di e Polygonaceae.

Descrizzione[mudificà | edità a fonte]

Polygonum lapathifolium hè una pianta erbacea annuale appartinendu à a famiglia di e Polygonaceae. Si caratterizeghja da piccioli ritti, pudendu aghjunghje sinu à 1 metru d'altura. E casce sò alterne, lanceulate è prisentanu nervature bè marcate. I fiori sò chjuchi, di culore rusulatu pallidu à biancastru, ragruppati in gaspe terminale.

Ripartizione[mudificà | edità a fonte]

Polygonum lapathifolium hè originariu d'Europa, ma s'hè largamente sparta in u mondu sanu. Omu a trova per u più in e zone umite, tale i paduli, i bordi di corsi d'acqua è e pratuline inundevule. Pò ancu culunizà i terreni disturbati, tali i cantieri di custruzzione è i bordi di stradoni.

Polygonum lapathifolium hè prisente in Corsica.[1]

Biolugia[mudificà | edità a fonte]

'Ssa pianta annuale si riproduce per via di granelli. A fiuritura hà locu da ghjunghju à sittembre, è i granelli sò spergugliati da u ventu è l'acqua. Polygonum lapathifolium hè una spezia piuniera, capace à culunizà prestu i mezi disturbati. Prisenta una grande tullaranza à cundizione ambientale varie, in particulare à e terre umite è povere in nutrimenti.

Tassonumia[mudificà | edità a fonte]

Polygonum lapathifolium hè u nome scentificu accittatu per 'ssa spezia. Hè ancu cunnisciuta sottu à i sinonimi seguenti : Persicaria lapathifolia, Polygonum lapathifolium subsp. lapathifolium è Polygonum lapathifolium var. lapathifolium.

Cunsirvazione[mudificà | edità a fonte]

Polygonum lapathifolium hè cunsiderata cum'è una spezia invadente in certe rigione di u mondu, in particulare in America suprana. A so espansione rapida pò caghjunà a supprissione d'altre spezie indigene è disturbà l'ecusistemi lucali. Hè dunque impurtante di surviglià è di cuntrullà a so prupagazione. In certe rigione, misure di gistione sò messe in ballu per limità u so impattu annantu à a biodiversità lucale.

Riferimenti[mudificà | edità a fonte]

  • Jeanmonod D. & Gamisans J. (2013) Flora Corsica (2 ed), Edisud.

Note[mudificà | edità a fonte]

  1. Jeanmonod & Gamisans (2013).

Altri prugetti[mudificà | edità a fonte]