Dorycnium herbaceum

À prupositu di Wikipedia
Dorycnium herbaceum
Dorycnium herbaceum
Classifica scentifica
Regnu Plantae
Divisione Tracheophyta
Sottudivisione Spermatophytes
Ordine Fabales
Famiglia Fabaceae
Generu Dorycnium
Nome binuminale
Dorycnium herbaceum
Dominique Villars, 1779

Dorycnium herbaceum hè una spezia di pianta chì face parte di a famiglia di e Fabaceae.

Descrizzione[mudificà | edità a fonte]

Dorycnium herbaceum hè una pianta erbacea vivace appartinendu à a famiglia di e Fabaceae. Si caratterizeghja da i piccioli ritti aghjunghjendu di regula un'altezza da 30 à 60 centimi. E casce sò cumposte da fogliole ovale è sò d'un verde vivu. I fiori, di culore rusulatu pallidu à biancu, sò ragruppati in gaspe terminale. I frutti sò guaine cuntinendu i granelli.

Ripartizione[mudificà | edità a fonte]

Dorycnium herbaceum hè originariu di u bacinu mediterraniu, induv'ellu hè largamente sparta. Omu u trova per u più in e rigione custiere è e pratuline asciutte. Hè ancu prisente in certe rigione d'Europa cintrale è occidentale.

Dorycnium herbaceum hè prisente in Corsica.[1]

Biolugia[mudificà | edità a fonte]

Dorycnium herbaceum hè una pianta adatta di l'ambienti secchi è poveri in nutrimenti. Hè capace à fissà l'azotu atmusfericu grazia à una simbiosi incù batterie di u generu Rhizobium. 'Ssa capacità li permette di pruspirà in e terre povere in azotu. A pianta fiurisce di regula da maghju à lugliu, attirendu cusì l'insetti inamacatori tali l'ape è e farfalle.

Tassonumia[mudificà | edità a fonte]

Dorycnium herbaceum hè u nome scentificu accittatu di 'ssa spezia. Hè ancu cunnisciuta sottu à i sinonimi seguenti : Lotus herbaceus, Dorycnium suffruticosum è Dorycnium sanguineum.

Cunsirvazione[mudificà | edità a fonte]

Dorycnium herbaceum ùn hè micca cunsiderata cum'è una spezia minacciata. Hè relativamente cumuna in a so area di ripartizione è ùn face micca l'ogettu di misure di cunsirvazione specifiche. Eppuru, a distruzzione di u so ambiente naturale per causa di l'urbanisazione è di l'agricultura intensiva pò custituisce una minaccia per a so sopravvivenza à longu andà. Hè dunque impurtante di prisirvà e pratuline secche è e zone custiere induve 'ssa pianta si trova.

Riferimenti[mudificà | edità a fonte]

  • Jeanmonod D. & Gamisans J. (2013) Flora Corsica (2 ed), Edisud.

Note[mudificà | edità a fonte]

  1. Jeanmonod & Gamisans (2013).

Altri prugetti[mudificà | edità a fonte]