Carduus tenuiflorus

À prupositu di Wikipedia
Carduus tenuiflorus
Carduus tenuiflorus
Classifica scentifica
Regnu Plantae
Divisioni Tracheophyta
Sottudivisioni Spermatophytes
Ordini Asterales
Famiglia Asteraceae
Genaru Carduus
Nomu binuminali
Carduus tenuiflorus
William Curtis, 1793

Carduus tenuiflorus hè una spezia di pianta chì faci parti di a famiglia di l'Asteraceae.

Discrizzioni[mudificà | edità a fonte]

Carduus tenuiflorus hè una pianta arbacea vivaci appartinendu à a famiglia di l'Asteraceae. Si distingui da i so piccioli ritti, pudendu aghjunghja un'altezza da 30 à 100 centimi. I casci sò stretti, lanceulati è prufundamenti frastagliati, incù spini annantu à i bordi. I fiora sò chjuchi, di culori rusulinu o purpureu, ragruppati in capulini glubulosi.

Ripartizioni[mudificà | edità a fonte]

Carduus tenuiflorus hè urighjinariu d'Auropa, ind'eddu hè largamenti spartu. Omu u trova par u più in i righjoni mediterranii, ma pò ancu essa ussirvatu in altri parti di l'Auropa, in particulari in Francia, in iSpagna, in Italia è in Grecia. Cresci di regula in i pratulini, i pasciali, i bordi di stradonu è i tarreni abbandunati.

Carduus tenuiflorus hè prisenti in Corsica.[1]

Biulugia[mudificà | edità a fonte]

Carduus tenuiflorus hè una pianta vivaci chì si ripraduci par u più da i so graneddi. A fiuritura hà locu da maghju à sittembri, attirendu l'insetti inamacatori tali l'abbi è i sbarabattuli. I graneddi sò spargugliati da u ventu è poni firmà campivi mentri parechji anni in a terra. 'Ssa spezia hè bè adatta à i cundizioni di sicchina è pò sopravviva in ambienti aridi.

Tassunumia[mudificà | edità a fonte]

Carduus tenuiflorus hè ancu cunnisciutu sottu à i sinonimi siguenti : Carduus pycnocephalus, Carduus tenuiflorus subsp. pycnocephalus, Carduus pycnocephalus subsp. tenuiflorus. 'Ssi noma sò usati pà disignà diffarenti sottuspezii o variazioni di a pianta.

Cunsirvazioni[mudificà | edità a fonte]

Bench'è Carduus tenuiflorus ùn sii micca cunsidaratu com'è una spezia minacciata, pò essa invadenti in certi righjoni ind'eddu hè intraduttu. A so crescita rapita è a so capacità à pruducia numarosi graneddi poni caghjunà una cumpetizioni incù i spezii indigeni. In certi paesi, misuri di cuntrollu sò missi in piazza pà limità a so prupagazioni è prisirvà a biudiversità lucali.

Rifarimenti[mudificà | edità a fonte]

  • Jeanmonod D. & Gamisans J. (2013) Flora Corsica (2 ed), Edisud.

Noti[mudificà | edità a fonte]

  1. Jeanmonod & Gamisans (2013).

Altri prugetti[mudificà | edità a fonte]