Anna Akhmatova

À prupositu di Wikipedia
Ritrattu di Anna Achmatova di Kuzma Petrov-Vodkin

Anna Andreevna Akhmatova, u pseudonimu di Anna Andreyevna Gorenko (Bol'soj Fontan, 23 ghjugnu 1889 - Moscù, 5 marzu 1966), hè stata una puitessa russia; ùn amava micca u terminu di puitessa, è par quissa prifirìa fà si difiniscia da pueta, à u maschili.

Biugrafia[mudificà | edità a fonte]

Anna Achmatova incù u maritu Nikolaj Gumilëv è u figliolu Lev (1913)
Lasciu a casa bianca è l'ortu mutu.
Diserta è luminosa mi sarà a vita[1]


Figliola di Andreij Antonovich Gorenko, funziunariu publicu, è di Inna Erazmovna Stogova, tremindù di nobili famiglia, fù moglia da u 1910 à u 1918 di Nikolaj Gumilëv, da u quali ebbi u figliolu Lev. Feci parti di a Curpurazioni di i pueti, un gruppu acmeistu fundatu è vidatu da u maritu [2]. Composi a so prima opara, Vecher/Вечер (A sera), in u 1912, à a quali suvitò Chetki (U rusariu) in u 1914, carattarizati tremindù da un'intima diddicatezza. Belaya Staya (U stormu biancu) (1917), Podorozhnik (1921), Anno Domini MCMXXI (1922) sò racolti di versi inspirati da u nustalgicu ricordu di a spirienza biugrafica, chì à spessu assumini guasi a cadenza di una prighera.

Dopu a fucilazioni di u prima maritu, Nikolaj, in u 1921, suvitò una longa pausa indutta da a cinsura, chì a puitessa rumpiti in u 1940 incù U saliciu è Da sei libri, racolti da i quali emerghji un dulori dirivatu da a custanti ricerca di a buntà di l'omini. U figliolu Lev fù imprighjunatu frà u 1935 è u 1940 in u periodu di i grandi porghi staliniani.

Espulsa da l'Unioni di i Scrittori Suvietichi in 1946 incù l'accusa di estitisimu è di disimpegnu puliticu [3], riiscì puri à essa riabilitata in 1955, publichendu in 1962 un'opara à a quali travagliava dighjà dipoi u 1942, u Puema senza eroi, un ricordu nustalgicu di u passatu russiu, rielaburatu à traversu a dramaticità chì a nova visioni di a Storia comporta, è à traversu una trasfigurazioni di u Spaziu è di u Tempu.

Nantu à a so puetica ebbi molta influenza a cunniscenza di l'opari di Danti Alighieri, com'eddu tistimunieghja ancu u filosofu Vladimir Kantor: "Quandu chersini à Anna Achmatova, a matriarca di a puisia russia, "Aveti lettu à Danti?", incù u so tonu da grandi righjina di a puisia risposi: "Ùn facciu altru ch'è leghja à Danti"" [4].

Liami[mudificà | edità a fonte]

Noti[mudificà | edità a fonte]

  1. Anna Achmàtova, U Stormu Biancu, traduzioni di Gene Immediato, prifaziu di Silvio Riolfo, ed. San Paolo, 1995
  2. Anciclupidia Taliana, treccani.it Achmatova, Anna Andreevna.
  3. Sapè.it Achmatova, Anna Andreevna.
  4. U grandi filosofu russiu Kantor svela l'influenza cattolica in u so Paesi di Jesús Colina, da u situ Zenit, U mondu vistu da Roma.

Fonti[mudificà | edità a fonte]

'Ss'articulu pruveni in parti o in tutalità da l'articulu currispundenti di a wikipedia taliana.