Vociaru di Nunziola

À prupositu di Wikipedia

U Vociaru di Nunziola (o Voceru di Nunziola) hè un vociaru di Corsica. Issu vòciaru hè urighjinariu di u Pumonti. Hè statu publicatu in i Canti populari corsi dui Salvatore Viale (1855). Canta Nunziola dopu à a morti di u so maritu, chì si chjamava Petru Francescu.

U vociaru[mudificà | edità a fonte]

O lu mè Petru Francescu
Capu di li me ruvini !
Voi erati lu me fiori
La me rosa senza spini ;
Erati lu me gagliardu
Da li monti à li marini.
È v'avvingu incù li pedi
È v'allisciu incù li mani.
Erati lu me maritu
Erati lu me spirà ni.
O lu mè Petru Francescu
Principiu di li me mali!
La me navi in altu mari
Quilla chì stà per sbarcà ni;
Ma ni veni la burrasca
È nun pò portu piglià ni ;
Cù li so belli tisori
Si ni và à naufragà ni.
Lu me cipressu frundutu
La me uva muscatella
La me pasta inzuccherata
La me manna dolci è bella.
Oh li me colpi fatali
È di Grisciò la me stella !
Erati la me colonna
Erati lu me puntellu:
Erati la me grandezza;
Erati lu me fratellu !
La me perla orientali
Lu me tisoru più bellu !
Lu me aranciu culuritu
Oh lu me raru decoru
Lu me bichjeri d'arghjentu
Ripiumatu tuttu in oru
Lu me piattu signurili
Ma colmu di lu me dolu.
Lu me oliu distillatu
Lu me spiritu di vinu
Lu me faccidillicatu
Mischiatu di latti è vinu
Lu me vetru rilucenti
Lu me spechju di cuntinu !
Prima chì lu vostri nomi
Mi voglia dimenticà ni
Vogliu chì li me dui ochji
Tornini dui funtani:
Eo lu me Petru Francescu
Sempre lu vogliu chjamà ni.
Forsi allora lu mè cori
Di dolu si criparia
È la me alma mischina
Incù voi si n'anderia
Ed à quistu mondu è à quillu
Cuntenta si ne staria !
Oh la me scatula d'oru
Piena à tabaccu muscatu
Oh lu me vistitu finu
Tuttu in oru riccamatu :
Erati la me grandezza
Quillu chì mi stava à latu.:
La me arma viulenti
La me spada sopraffina
Oh li me tristi talenti
La me ultima ruvina !
Vò pariati à li me ochji
Una vela à la marina.
M'era attacata à li voti
Par francà vi da la morti ;
Ma lu me Petru Francescu
Eo nun ci aghju avutu sorti.
Lu mè grandi di curaghju
Rispettu di li mè torti !
La me medicina rara
Lu me incensu tuttu odori !
Oh li me danni fatali
Ma fatti da lu Signori !
Oh li me piaghi murtali
Ch'è mi strappanu u mè cori !
Oh lu me ghjallu pumposu
Lu mè fasgianu più bellu
Oh lu me presu à li voti
Oh lu me distintu uccellu
Nun m'ascunderaghju più
Sottu à lu vostru bavellu.
Oh lu me Petru Francescu
Prigà vogliu lu Signori
Ch'è vò siati ricevutu
In Paradisu, u me fiori.
Quista hè l'unica spiranza
Chì cunsola lu me cori.

Rifarenzi[mudificà | edità a fonte]