Sisymbrium orientale

À prupositu di Wikipedia
Sisymbrium orientale
Sisymbrium orientale
Classifica scentifica
Regnu Plantae
Classa Lycopodiopsida
Divisioni Tracheophyta
Sottudivisioni Spermatophytes
Ordini Brassicales
Famiglia Brassicaceae
Genaru Sisymbrium
Nomu binuminali
Sisymbrium orientale
Carl Linnaeus, 1756

Sisymbrium orientale hè una spezia di pianta chì faci parti di a famiglia di i Brassicaceae.

Discrizzioni[mudificà | edità a fonte]

Sisymbrium orientale hè una pianta arbacea annuali appartinendu à a famiglia di i Brassicaceae. Si caratterizeghja da un picciolu rittu, pudendu aghjunghja un'altezza da 30 à 80 centimi. I so casci sò alterni, pennatiséquées è dintati. I fiora, di culori giaddu vivu, sò ragruppati in gaspi terminali. I frutti sò siliquetti liniari, cuntinendu numarosi graneddi.

Ripartizioni[mudificà | edità a fonte]

Urighjinariu d'Asia uccidentali, Sisymbrium orientale s'hè spartu in numarosi righjoni di u mondu. Omu u trova in particulari in Auropa, in Africa subrana, in Asia cintrali è in America subrana. 'Ssa pianta affizziuneghja i terri ricchi di nutrimenti è l'ambienti disturbati tali i bordi di stradona, i tarreni abbandunati è i campi cultivati.

Sisymbrium orientale hè prisenti in Corsica.[1]

Biulugia[mudificà | edità a fonte]

Sisymbrium orientale hè una pianta annuali à ciculu di vita cortu. Ghjirmineghja di branu è fiurisci da maghju à lugliu. L'impullinazioni hè par u più assicurata da l'insetti, tali l'abbi è i sbarabattuli, attratti da i fiora giaddi. I graneddi sò spargugliati da u ventu è poni firmà campivi in a terra mentri parechji anni.

Tassunumia[mudificà | edità a fonte]

Sisymbrium orientale apparteni à u genaru Sisymbrium, chì ragruppa à l'incirca 100 spezii di pianti arbacei. Hè ancu cunnisciutu sottu à i sinonimi siguenti : Sisymbrium uriintali var. uriintali, Sisymbrium uriintali subsp. uriintali, è Erysimum uriintali.

Cunsirvazioni[mudificà | edità a fonte]

Sisymbrium orientale hè cunsidaratu com'è una spezia invadenti in certi righjoni ind'eddu hè stata intradutta. A so crescita rapita è a so capacità à culunizà prestu l'ambienti disturbati poni caghjunà una cumpetizioni incù i spezii indigeni. In 'ssi righjoni, misuri di gistioni sò missi in campu par limità a so prupagazioni. Eppuri, in a so aria di ripartizioni d'urighjina, u Sisymbrium uriintali ghjoca un rollu eculogicu impurtanti in quant'è fonti di cibu par numarosi insetti inamacatori.


Rifarimenti[mudificà | edità a fonte]

  • Jeanmonod D. & Gamisans J. (2013) Flora Corsica (2 ed), Edisud.

Noti[mudificà | edità a fonte]

  1. Jeanmonod & Gamisans (2013).

Altri prugetti[mudificà | edità a fonte]