Schoenus nigricans

À prupositu di Wikipedia
Schoenus nigricans
Schoenus nigricans
Classifica scentifica
Regnu Plantae
Divisioni Magnoliophyta
Classa Liliopsida
Ordini Cyperales
Famiglia Cyperaceae
Genaru Schoenus
Nomu binuminali
Schoenus nigricans
L. , 1753

Schoenus nigricans hè una pianta chì faci parti di a famiglia di i Cyperaceae.

Discrizzioni[mudificà | edità a fonte]

Schoenus nigricans hè una pianta arbacea vivaci di a famiglia di i Cyperaceae. Misura trà 20 è 60 cm d'altezza è pussedi i piccioli addrizzati è smilzi. I casci sò liniari è misurani trà 1 è 3 mm di larghezza. I fiora sò ragruppati in spighi terminali è misurani trà 1 è 2 cm di lunghezza. I frutti sò achenii.

Ripartizioni[mudificà | edità a fonte]

Schoenus nigricans hè una spezia endemica di l'Africa australi. Hè prisenti in Africa suttana, à u Lesottu, in Namibia è à u Zimbabwe. Cresci in i zoni umiti, i paduli è i spondi di corsi d'acqua.

Schoenus nigricans hè prisenti in Corsica ed hè cumuna.[1]

Tassunumia[mudificà | edità a fonte]

Schoenus nigricans hè stata discrittu pà a prima volta in 1805 da u butanistu tedescu Carl Ludwig Willdenow. Hè stata classificatu in u genaru Schoenus, chì ragruppa pianti arbacei di a famiglia di i Cyperaceae. Hè ancu cunnisciutu sottu à i sinonimi siguenti : Schoenus capensis, Schoenus corymbosus, Schoenus dregeanus, Schoenus hirtus, Schoenus longifolius, Schoenus macranthus, Schoenus nigricans var. capensis, Schoenus nigricans var. longifolius, Schoenus nigricans var. macranthus, Schoenus nigricans var. nigricans, Schoenus nigricans var. parviflorus, Schoenus nigricans var. subulatus, Schoenus parviflorus, Schoenus subulatus.

Cunsirvazioni[mudificà | edità a fonte]

Schoenus nigricans hè una spezia chì ùn hè micca cunsidarata com'è minacciata. Eppuri, hè sensibuli à a perdita di u so ambienti naturali par via di a digradazioni di i zoni umiti è di l'inguinamentu di i corsi d'acqua. Misuri di cunsirvazioni devini essa missi in piazza pà prisirvà 'ssa spezia è u so ambienti.

Rifarimenti[mudificà | edità a fonte]

  • Jeanmonod D. & Gamisans J. (2013) Flora Corsica (2 ed), Edisud.

Noti[mudificà | edità a fonte]

  1. Jeanmonod & Gamisans (2013).