Poa annua

À prupositu di Wikipedia
Poa annua
Poa annua
Classifica scentifica
Regnu Plantae
Divisioni Tracheophyta
Sottudivisioni Spermatophytes
Ordini Poales
Famiglia Poaceae
Genaru Poa
Nomu binuminali
Poa annua
Carl Linnaeus, 1753

Poa annua hè una pianta chì faci parti di a famiglia di i Poaceae.

Discrizzioni[mudificà | edità a fonte]

Poa annua hè una spezia di pianta arbacea annuali appartinendu à a famiglia di i Poaceae. Misura di regula trà 5 è 30 cm d'altura è pussedi casci stretti è lungarini. I fiora sò ragruppati in infiuriscenzi à forma di pannochji, è sò di culori verdi o giaddicciu. I graneddi sò chjuchi è uvali.

Ripartizioni[mudificà | edità a fonte]

Poa annua hè urighjinaria d'Auropa è d'Asia, ma hè avà prisenti in u mondu sanu. Cresci in una grandi varietà d'ambienti, cumpresu i prata, i campi, i bordi di stradonu è i tarreni senza culturi.

Poa annua hè prisenti in Corsica.[1]

Tassunumia[mudificà | edità a fonte]

Poa annua hè stata discritta par a prima volta da Carl von Linné in u 1753. Hè ancu cunnisciuta sottu à u nomu di rimigna annuali. Esistini parechji sinonimi par 'ssa spezia, in particulari Poa annua var. reptans è Poa annua var. supina.

Biulugia[mudificà | edità a fonte]

Poa annua hè una pianta annuali, ciò chì significheghja ch'edda cumpletta u so ciculu di vita in un annu solu. Si ripraduci par u più par via di graneddi, chì sò spargugliati da u ventu o da l'animali. A ghjirminazioni di i graneddi si produci di regula di branu, quandu i cundizioni sò favurevuli. 'Ssa spezia hè capaci à adattà si à diffarenti climi è pò risista à timperaturi estremi.

Cunsirvazioni[mudificà | edità a fonte]

Poa annua hè cunsidarata com'è una gattiva arba in numarosi posti, chì pò invada i prata è i culturi. Eppuri, hè ancu usata com'è alimentu par u bistiamu in certi righjoni. Par causa di a so larga ripartizioni è di a so capacità à adattà si à diffarenti ambienti, ùn hè micca cunsidarata com'è una spezia in priculu.

Rifarimenti[mudificà | edità a fonte]

  • Jeanmonod D. & Gamisans J. (2013) Flora Corsica (2 ed), Edisud.

Noti[mudificà | edità a fonte]

  1. Jeanmonod & Gamisans (2013).

Altri prugetti[mudificà | edità a fonte]