Helosciadium crassipes

À prupositu di Wikipedia
Helosciadium crassipes
Helosciadium crassipes
Classifica scentifica
Regnu Plantae
Divisioni Tracheophyta
Sottudivisioni Spermatophytes
Ordini Apiales
Famiglia Apiaceae
Genaru Helosciadium
Nomu binuminali
Helosciadium crassipes
Wilhelm Daniel Joseph Koch, 1824

Helosciadium crassipes hè una spezia di pianta chì faci parti di a famiglia di l'Apiaceae.

Discrizzioni[mudificà | edità a fonte]

Helosciadium crassipes hè una spezia di pianta arbacea appartinendu à a famiglia di l'Apiaceae. Si caratterizeghja da i piccioli ritti, pudendu aghjunghja un'altezza da 50 à 100 centimi. I so casci sò pinnati, incù fuglioli dintati è di culori verdi scuru. I fiora, di piccula taglia, sò ragruppati in cucculi cumposti è prisentani un culori biancu o appena rusulatu. I frutti sò diachenii di forma uvali.

Ripartizioni[mudificà | edità a fonte]

'Ssa spezia hè endemica di i righjoni umiti d'Auropa uccidentali, in particulari in Francia, in Belgica, à i Paesi Bassi è in Alimagna. Omu a trova par u più in i pratulini umiti, i paduli è i zoni padulosi.

Helosciadium crassipes hè prisenti in Corsica.[1]

Biulugia[mudificà | edità a fonte]

Helosciadium crassipes hè una pianta vivaci chì fiurisci da ghjugnu à aostu. Si ripraduci par u più in via sissuata, grazia à l'impullinazioni da l'insetti. I graneddi sò spargugliati da u ventu o da l'acqua. 'Ssa spezia hè adattata à i mezi umiti è tullareghja i terri colmi ad acqua. Ghjoca un rollu impurtanti in l'ecusistema furniscendu un ambienti è una fonti di cibu par numarosi insetti è aceddi.

Tassunumia[mudificà | edità a fonte]

Helosciadium crassipes hè ancu cunnisciutu sottu à u sinonimu Apium crassipes. Faci parti di u genaru Helosciadium, chì ragruppa parechji spezii di pianti arbacei. 'Ssa spezia hè stata discritta par a prima volta da u butanistu francesu Jean-Baptiste Lamarck in u 1792.

Cunsirvazioni[mudificà | edità a fonte]

Helosciadium crassipes hè cunsidarata com'è una spezia vulnerevuli par causa di a distruzzioni di u so ambienti naturali. A cunvirsioni di i zoni umiti in terri agriculi o in zoni urbanizati custituisci una minaccia maghjori par a so sopravvivenza. Misuri di cunsirvazioni sò nicissarii par pruteghja 'ssa pianta, tali a criazioni di riservi naturali è a sinsibilisazioni di u publicu à a so impurtanza eculogica.

Rifarimenti[mudificà | edità a fonte]

  • Jeanmonod D. & Gamisans J. (2013) Flora Corsica (2 ed), Edisud.

Noti[mudificà | edità a fonte]

  1. Jeanmonod & Gamisans (2013).

Altri prugetti[mudificà | edità a fonte]