Cerastium glomeratum

À prupositu di Wikipedia
Cerastium glomeratum
Cerastium glomeratum
Classifica scentifica
Regnu Plantae
Divisione Tracheophyta
Sottudivisione Spermatophytes
Ordine Caryophyllales
Famiglia Caryophyllaceae
Generu Cerastium
Nome binuminale
Cerastium glomeratum
Christiaan Hendrik Persoon, 1805, 1816

Cerastium glomeratum hè una spezia di pianta chì face parte di a famiglia di e Caryophyllaceae.

Descrizzione[mudificà | edità a fonte]

Cerastium glomeratum hè una pianta erbacea vivace appartinendu à a famiglia di e Caryophyllaceae. Si caratterizeghja da i piccioli ritti, aghjunghjendu di regula un'altezza da 10 à 30 centimi. E so foglie sò opposte, lineare è appena pilute. I fiori, di culore biancu, sò ragruppati in infiuriscenze cumpatte furmendu gaspe. I petali sò prufundamente divisi, dendu l'imprissione d'avè deci petali distinti.

Ripartizione[mudificà | edità a fonte]

Cerastium glomeratum hè originariu d'Europa, induv'ellu hè largamente spartu. Omu u trova per u più in e pratuline, i pasciali è e zone erbose. Hà ancu statu introduttu in altre rigione di u mondu, in particulare in America suprana.

Cerastium glomeratum hè prisente in Corsica.[1]

Biolugia[mudificà | edità a fonte]

'Ssa pianta priferisce e terre belle assiccate è ricche di nutrimenti. Hè adattata à cundizione di luce varievule, ma priferisce di regula e zone assuliate. Cerastium glomeratum hè una pianta à fiuritura veraninca, incù un periodu di fiuritura andendu da maghju à lugliu. Si riproduce per u più per via di i so granelli, chì sò spergugliate da u ventu.

Tassonumia[mudificà | edità a fonte]

Cerastium glomeratum hè u nome scentificu accittatu di 'ssa spezia. Hè ancu cunnisciutu sottu à u sinonimu Cerastium viscosum. Quest'ultimu nome hè stata imprudatu in u passatu per designà 'ssa pianta, ma hè avale cunsideratu cum'è obsoletu.

Cunsirvazione[mudificà | edità a fonte]

Cerastium glomeratum hè una spezia abbastanza cumuna è ùn hè micca cunsiderata cum'è essendu in priculu. Eppuru, cum'è certe piante, pò esse minacciata da a distruzzione di u so ambiente naturale duvuta à l'urbanisazione è à l'agricultura intensiva. Hè dunque impurtante di prisirvà e zone induve 'ssa pianta si trova cù u fine di garantisce a so sopravvivenza à longu andà.

Riferimenti[mudificà | edità a fonte]

  • Jeanmonod D. & Gamisans J. (2013) Flora Corsica (2 ed), Edisud.

Note[mudificà | edità a fonte]

  1. Jeanmonod & Gamisans (2013).

Altri prugetti[mudificà | edità a fonte]