Anthriscus sylvestris

À prupositu di Wikipedia
Anthriscus sylvestris
Anthriscus sylvestris
Classifica scentifica
Regnu Plantae
Divisioni Tracheophyta
Sottudivisioni Spermatophytes
Ordini Apiales
Famiglia Apiaceae
Genaru Anthriscus
Nomu binuminali
Anthriscus sylvestris
Georg Franz Hoffmann, 1814

Anthriscus sylvestris hè una pianta chì faci parti di a famiglia di l'Apiaceae.

Discrizzioni[mudificà | edità a fonte]

Anthriscus sylvestris hè una pianta arbacea vivaci appartinendu à a famiglia di l'Apiaceae. Si caratterizeghja da un picciolu rittu, pudendu aghjunghja un'altezza da 1 à 2 metri, è fogli pinnati, verdi scuru è lampanti. I fiora, di culori biancu, sò ragruppati in cucculi cumposti è appariscini di branu è d'istati. I frutti sò i picculi graneddi uvali di culori brunu scuru.

Ripartizioni[mudificà | edità a fonte]

Anthriscus sylvestris hè urighjinariu d'Auropa è d'Asia uccidentali, ma si hè largamenti spartu in numarosi righjoni di u mondu. Omu u trova par u più in i pratulini, l'arici di furesti, i bordi di stretti è i tarreni abbandunati. Prifirisci i terri ricchi di nutrimenti è beddi assiccati.

Anthriscus sylvestris hè prisenti in Corsica.[1]

Tassunumia[mudificà | edità a fonte]

U nomu scentificu Anthriscus sylvestris hè stata attribuitu à 'ssa pianta da u butanistu svidesu Carl von Linné in u 1753. Hè ancu cunnisciuta sottu à altri noma scentifichi tali Chaerophyllum silvestre è Scandix sylvestris.

Cunsirvazioni[mudificà | edità a fonte]

Anthriscus sylvestris hè una pianta cumuna è largamenti sparta, ciò chì li cunfarisci un statutu di priaccupazioni minori in termini di cunsirvazioni. Eppuri, certi pupulazioni poni essa minacciati da a distruzzioni di u so ambienti naturali divuta à l'urbanisazioni è à l'agricultura intinsiva. Hè dunqua impurtanti di prisirvà i zoni induva 'ssa pianta cresci naturalamenti cù u fini di garantiscia a so sopravvivenza à longu andà.

Rifarimenti[mudificà | edità a fonte]

  • Jeanmonod D. & Gamisans J. (2013) Flora Corsica (2 ed), Edisud.

Noti[mudificà | edità a fonte]

  1. Jeanmonod & Gamisans (2013).

Altri prugetti[mudificà | edità a fonte]