Althaea officinalis

À prupositu di Wikipedia
Althaea officinalis
Althaea officinalis
Classifica scentifica
Regnu Plantae
Divisioni Tracheophyta
Sottudivisioni Spermatophytes
Ordini Malvales
Famiglia Malvaceae
Genaru Althaea
Nomu binuminali
Althaea officinalis
Carl Linnaeus, 1753

Althaea officinalis hè una pianta chì faci parti di a famiglia di i Malvaceae.

Discrizzioni[mudificà | edità a fonte]

L'Althaea officinalis hè una pianta arbacea vivaci appartinendu à a famiglia di i Malvaceae. Hè carattarizata da un picciolu rittu, pudendu aghjunghja un'altezza da 1 à 2 metri, è fogli alterni, palmati è piluti. I fiora di l'Althaea officinalis sò di culori rusulinu pallidu o malvu è sò ragruppati in infiuriscenzi asciddari. 'Ssa pianta hè riputata pà i so prubità midicinali ed hè apradata dipoi seculi in a medicina tradiziunali.

Ripartizioni[mudificà | edità a fonte]

L'Althaea officinalis hè urighjinaria di u righjonu mediterraniu, ma hè oramai sparta in numarosi righjoni di u mondu. Omu a trova in particulari in Auropa, in Asia uccidentali è in Africa subrana. Cresci di regula in i zoni umiti, tali i paduli, i bordi di vadini è i pratulini inundevuli.

Althaea officinalis hè prisenti in Corsica.[1]

Tassunumia[mudificà | edità a fonte]

L'Althaea officinalis hè u nomu scentificu accittatu di 'ssa pianta, ma hè ancu cunnisciuta sottu à altri noma, tali Althaea vulgaris, Althaea hirsuta è Althaea rosea. 'Ssi noma sò cunsidarati com'è sinonimi di a spezia Althaea officinalis.

Cunsirvazioni[mudificà | edità a fonte]

L'Althaea officinalis ùn hè micca cunsidarata com'è una spezia minacciata. Hè largamenti cultivata à fini midicinali ed hè ancu usata in l'industria alimintari è cusmetica. Eppuri, a distruzzioni di u so ambienti naturali è l'eccessu di sfruttamentu di i so risorzi poni rapprisintà una minaccia pà certi pupulazioni lucali. Hè dunqua impurtanti di metta in piazza di i misuri di cunsirvazioni par prisirvà 'ssa pianta è i so ecusistemi assuciati.

Rifarimenti[mudificà | edità a fonte]

  • Jeanmonod D. & Gamisans J. (2013) Flora Corsica (2 ed), Edisud.

Noti[mudificà | edità a fonte]

  1. Jeanmonod & Gamisans (2013).

Altri prugetti[mudificà | edità a fonte]