Alisma lanceolatum

À prupositu di Wikipedia
Alisma lanceolatum
Alisma lanceolatum
Classifica scentifica
Regnu Plantae
Divisioni Tracheophyta
Sottudivisioni Spermatophytes
Ordini Alismatales
Famiglia Alismataceae
Genaru Alisma
Nomu binuminali
Alisma lanceolatum
With., 1796

Alisma lanceolatum hè una pianta chì faci parti di a famiglia di l'Alismataceae.

Discrizzioni[mudificà | edità a fonte]

Alisma lanceolatum hè una spezia di pianta acquatica appartinendu à a famiglia di l'Alismataceae. Si caratterizeghja da fogli lanceulati, veni à dì à forma di lancia, da induva u so nomu spicificu. I casci sò verdi è disposti in rusetta à a basa di a pianta. I fiora sò chjuchi è bianchi, ragruppati in infiuriscenzi ramificati. I radichi sò fini è si sviluppani in i zoni umiti, tali i paduli, i stagni è i vadineddi.

Ripartizioni[mudificà | edità a fonte]

Alisma lanceolatum hè una spezia largamenti sparta in Auropa, in Asia è in Africa subrana. Omu a trova par u più in i righjoni timparati è subtrupicalis. Prifirisci l'acqui pocu fondi è i terri ricchi di materia urganica. 'Ssa pianta hè à spessu ussirvata in i zoni umiti, i lavi, i stagni è i canali à debuli currenti.

Alisma lanceolatum hè prisenti in Corsica.[1]

Tassunumia[mudificà | edità a fonte]

Alisma lanceolatum hè u nomu scentificu accittatu pà 'ssa spezia. Eppuri, esisti ancu sinonimi usati in a litteratura scentifica, tali Alisma plantago-aquatica var. lanceolatum è Alisma plantago-aquatica subsp. lanceolatum.

Cunsirvazioni[mudificà | edità a fonte]

Alisma lanceolatum hè una spezia rilativamenti cumuna è ùn hè micca cunsidarata com'è essendu in priculu d'estinzioni. Eppuri, a distruzzioni di u so ambienti naturali, in particulari par causa di l'urbanisazioni è di l'inguinamentu di l'acqua, pò custituiscia una minaccia par a so sopravvivenza. Hè dunqua impurtanti di prisirvà i zoni umiti induva 'ssa pianta si sviluppa cù u fini di garantiscia a so cunsirvazioni à longu andà.

Rifarimenti[mudificà | edità a fonte]

  • Jeanmonod D. & Gamisans J. (2013) Flora Corsica (2 ed), Edisud.

Noti[mudificà | edità a fonte]

  1. Jeanmonod & Gamisans (2013).

Altri prugetti[mudificà | edità a fonte]