Aegilops triuncialis

À prupositu di Wikipedia
Aegilops triuncialis
Aegilops triuncialis
Classifica scentifica
Regnu Plantae
Divisioni Tracheophyta
Sottudivisioni Spermatophytes
Ordini Poales
Famiglia Poaceae
Genaru Aegilops
Nomu binuminali
Aegilops triuncialis
Carl Linnaeus, 1753, 1837

Aegilops triuncialis hè una pianta chì faci parti di a famiglia di i Poaceae.

Discrizzioni[mudificà | edità a fonte]

Aegilops triuncialis hè una spezia di pianta arbacea annuali appartinendu à a famiglia di i Poaceae. Misura trà 30 è 100 cm d'altura è pussedi fogli liniari da 10 à 30 cm di lunghezza. I spighi sò dritti è misurani trà 5 è 15 cm di lunghezza. I fiora sò ermafruditi è l'impullinazioni hè assicurata da u ventu.

Ripartizioni[mudificà | edità a fonte]

Aegilops triuncialis hè urighjinaria di u bacinu mediterraniu è di l'Asia uccidentali. Hè prisenti in numarosi paesi tali a Spagna, a Francia, l'Italia, a Grecia, a Turchia, l'Iranu è l'Iraccu. Cresci in i zoni aridi è mezi aridi, annantu à i terri povari è pitricosi.

Aegilops triuncialis hè prisenti in Corsica.[1]

Tassunumia[mudificà | edità a fonte]

Aegilops triuncialis hè stata discritta par a prima volta da Carl von Linné in 1753 sottu u nomu di Triticum triunciale. Hà dopu statu riclassata in u genaru Aegilops da Friedrich Georg Dietrich in u 1833. Hè ancu cunnisciuta sottu à i sinonimi Aegilops triaristata è Aegilops triaristum.

Cunsirvazioni[mudificà | edità a fonte]

Aegilops triuncialis hè cunsidarata com'è una spezia invadenti in certi righjoni di u mondu, in particulari in Australia è in Africa suttana. Pò concurrencer i spezii indigeni è disturbà l'ecusistemi lucali. Eppuri, hè ancu usata com'è pianta da alimentu pà u bistiamu è par a pruduzzioni di farina. Hè dunqua cultivata in certi righjoni pà 'ssi usi. Nisciuna misura di cunsirvazioni spicifica ùn hè stata missa in piazza par 'ssa spezia.

Rifarimenti[mudificà | edità a fonte]

  • Jeanmonod D. & Gamisans J. (2013) Flora Corsica (2 ed), Edisud.

Noti[mudificà | edità a fonte]

  1. Jeanmonod & Gamisans (2013).

Altri prugetti[mudificà | edità a fonte]