A Vechjaia
A Vechjaia hè una puesia scritta da Petru Lucciana (1832-1909), dettu Vattelapesca. 'Ssa puesia hè stata publicata prima in L'Annu Corsu, in u 1925 (pagina 139).
A Vechjaia[mudificà | edità a fonte]
- Ah! ciò chì in a vechjaia ci hè di peghju
- Ùn sò micca i dulori curpurali
- (Nè i denti chì vi cascanu à buleghju
- Cù i capelli ind'a suppa), ma i murali.
- Vive ed assiste à i proprii funerali,
- Ecc’un cruziu! È ghjè u meiu. S’e dormu o veghju,
- In carattari ardenti scritti i leghju,
- I rimbombi sentendu ne murtali.
- Cose e persone care à pocu à pocu
- M’abandonanu tutte, sicchè prestu
- Chì mi cunnosca ùn truveraghju in locu,
- Nè chì m’intenda : segnu manifestu
- Ch’ogna chì perti anch’eu... Per duve ?... Ùn socu.
- Dunque pertimu. U mio baullu hè lestu.