Demofonti: differenze trà e virsioni

À prupositu di Wikipedia
Contenuto cancellato Contenuto aggiunto
Nessun oggetto della modifica
Linia 6: Linia 6:
In l'Epitomi di [[Apollodoru]] hè discrittu u viaghju a [[Troia]] di Demofonti incù u frateddu [[Acamanti]] par libarà a minnana Etra, chì, fatta prighjunera da i Dioscuri, era divintata schiava di Elena. Demofonti par libarà la si rivolsi dirittamenti à [[Agaminnonu]], chì, ottinutu u cunsensu di Elena, a di cunsignò. À [[Troia]], sicondu [[Plutarcu]], Demofonti avaristi amatu Laodici, figlia di [[Priamu]], da a quali avaristi avutu un figliu, Municu. Figliu chì parò fù attribuitu à [[Acamanti]].
In l'Epitomi di [[Apollodoru]] hè discrittu u viaghju a [[Troia]] di Demofonti incù u frateddu [[Acamanti]] par libarà a minnana Etra, chì, fatta prighjunera da i Dioscuri, era divintata schiava di Elena. Demofonti par libarà la si rivolsi dirittamenti à [[Agaminnonu]], chì, ottinutu u cunsensu di Elena, a di cunsignò. À [[Troia]], sicondu [[Plutarcu]], Demofonti avaristi amatu Laodici, figlia di [[Priamu]], da a quali avaristi avutu un figliu, Municu. Figliu chì parò fù attribuitu à [[Acamanti]].


Sempri in l'Epitomi hè narratu chì Demofonti s'innamurò di Filidi, figlia di u rè di [[Tracia]], a quali divintò a so moglia è li purtò in dota u regnu. Demofonti parò, disidarosu di riveda à [[Atena]], partì incù a prumissa di vultà. Filidi li deti un scrignu in u quali missi l'ughjetti sacri à a Grandi Madri Rea, è li dissi di apra lu soltantu s'è ùn fussi pussutu vultà. Smenticu di a prumissa, Demofonti si stabilì a [[Cipru]]. Passatu u tempu stabilitu par u ritornu Filidi maladissi Demofonti è si uccisi. Tempu dopu, Demofonti aprì u scrignu, è tarrurizatu da ciò chì ci vedi fughjì à [[cavaddu]], ma inciampendu, cadi nantu à a a so spada hè murì trapassatu.
Sempri in l'Epitomi hè narratu chì Demofonti s'innamurò di Filidi, figlia di u rè di [[Tracia]], a quali divintò a so moglia è li purtò in dota u regnu. Demofonti parò, disidarosu di riveda à [[Atena]], partì incù a prumissa di vultà. Filidi li deti un scrignu in u quali missi l'ughjetti sacri à a Grandi Madri Rea, è li dissi di apra lu soltantu s'è ùn fussi pussutu vultà. Smenticu di a prumissa, Demofonti si stabilì à [[Cipru]]. Passatu u tempu stabilitu par u ritornu Filidi maladissi Demofonti è si uccisi. Tempu dopu, Demofonti aprì u scrignu, è tarrurizatu da ciò chì ci vedi fughjì à [[cavaddu]], ma inciampendu, cadi nantu à a a so spada hè murì trapassatu.


==Da veda==
==Da veda==

Versione di e 18:06, 5 ghju 2013

Filidi è Demofonti, oliu annantu à tela di Sir Edward Burne Jones, 1807, Birmingham, Museum and Art Gallery.
Demofonti libareghja a so minnana Etra. Internu di una kylix attica a figuri neri, 470-460 a.C., da Vulci (?), Monacu, Staatlichi Antikensammlungen.

Demofonti (in grecu Δημοφῶν, Demofòn) hè un parsunaghju di a mitulugia greca, figliu di l'eroi Teseiu è Fedra, oppuri di Teseiu è di Arianna. Frateddu di Acamanti, incù u quali hè cunfusu moltu spessu, fù u dodicesimu rè di Atena.

Mitulugia

In l'Epitomi di Apollodoru hè discrittu u viaghju a Troia di Demofonti incù u frateddu Acamanti par libarà a minnana Etra, chì, fatta prighjunera da i Dioscuri, era divintata schiava di Elena. Demofonti par libarà la si rivolsi dirittamenti à Agaminnonu, chì, ottinutu u cunsensu di Elena, a di cunsignò. À Troia, sicondu Plutarcu, Demofonti avaristi amatu Laodici, figlia di Priamu, da a quali avaristi avutu un figliu, Municu. Figliu chì parò fù attribuitu à Acamanti.

Sempri in l'Epitomi hè narratu chì Demofonti s'innamurò di Filidi, figlia di u rè di Tracia, a quali divintò a so moglia è li purtò in dota u regnu. Demofonti parò, disidarosu di riveda à Atena, partì incù a prumissa di vultà. Filidi li deti un scrignu in u quali missi l'ughjetti sacri à a Grandi Madri Rea, è li dissi di apra lu soltantu s'è ùn fussi pussutu vultà. Smenticu di a prumissa, Demofonti si stabilì à Cipru. Passatu u tempu stabilitu par u ritornu Filidi maladissi Demofonti è si uccisi. Tempu dopu, Demofonti aprì u scrignu, è tarrurizatu da ciò chì ci vedi fughjì à cavaddu, ma inciampendu, cadi nantu à a a so spada hè murì trapassatu.

Da veda