Margonu: differenze trà e virsioni

À prupositu di Wikipedia
Contenuto cancellato Contenuto aggiunto
ZéroBot (discussione | cuntribuzioni)
m r2.7.1) (robot Ajoute: ja:ヨーロッパヒメウ
m r2.7.1) (robot Modifie : pt:Corvo-marinho-de-crista
Linia 101: Linia 101:
[[pl:Kormoran czubaty]]
[[pl:Kormoran czubaty]]
[[pms:Phalacrocorax aristotelis]]
[[pms:Phalacrocorax aristotelis]]
[[pt:Corvo-marinho de Crista]]
[[pt:Corvo-marinho-de-crista]]
[[ru:Длинноносый баклан]]
[[ru:Длинноносый баклан]]
[[sl:Vranjek]]
[[sl:Vranjek]]

Versione di e 09:46, 7 fer 2012

U margonu
Phalacrocorax aristotelis
Classificazioni scentifica
Regnu Animalia
Divisioni Chordata
Classa Aves
Ordini Pelecaniformes
Famiglia Phalacrocoracidae
Genaru Phalacrocorax
Nomu binuminali
Phalacrocorax aristotelis
Linnaeus, 1761

U margonu (o margone) (Phalacrocorax aristotelis) hè un' tipu d'aceddu chì faci parta di a famiglia di i Phalacrocoracidae. Hè una spezia marittima, chì l'ariali n'hè limitatu à u Mari Terraniu è à a facciata à livanti di l'Ocenau Atlanticu Nordu. A pupulazioni mundiale di margona hè stimata à 10 000 coppii.

U piumaghju hè neru, appena virdicciu. U bizzicu hè lungarinu, abbastanza finu. U margonu hè longu 65 à 80 cm. A so apartura alaria hè 90 à 105 cm. Pesa da 1,75 à 2,50 kilò. I piulacona sò bruni, u ventri essendu più chjaru cà u restu di u corpu, è u baveddu hè biancu. U margonu pò campà sin'à 15 anni.

Una culonia di margona, in Nurveghja

U margonu pesca di ghjornu. Avendu u so rughjonu, u margonu si dispiazza pocu par nustriscia si. Difatti, un viaghju tipicu di u margonu par piscà si passa di a siguenti manera: u margonu bula drittu versu l'ariali di pesca; una volta ghjuntu quà, ciotta parechji volti, po stà sopr'à locu da 5 à 15 minuti, eppo finalementi si ni volta à u nidu.

U margonu stà piuttostu solu, ma accadi ch'eddu furmessi piucculi bandi. Hè ancu successu di tantu in tantu di veda parechji cintunari di margona accolti par piscà, in prisenza d'una banda di pesci bedda maiori.

U margonu feminia faci trè o quattru ova, una volta à l'annu, versu u mesi di maghju.

Sistematica

Trè sottuspezii di margonu sò cunnisciuti:

  • U margonu atlanticu: (Phalacrocorax aristotelis aristotelis): u so ariali hè in u nordu, dipoi l'Islanda è u nordu di a Scandinavie insin'à a facciata atalantica di a Spagna..
  • U margonu mediterraniu (Phalacrocorax aristotelis desmarestii): si trova in parechji loca, annantu à u litturali du i Mari Terraniu, da i costi utiintali di Spagna insin'à u Mari Neru. L'aceddi di 'ssa sottuspezia sò più chuchi ch'è u margonu atlanticu è u so bizzicu hè più longu. I piulacona di 'ssa sottuspezia t'ani u ventri biancu.
  • U margonu maruccanu (Phalacrocorax aristotelis riggenbachi): accadi à volti ch'eddu fussi cunfusu incù u margonu di u Mari Terraniu, chì s'assumiglia mori. ùn si traova ch'è annantu à a cosa atlantica di u Maroccu è in l'isuli Zaffarini.

In Corsica

A sottuspezia di margonu prisenti in Corsica hè u margonu mediterraniu (Phalacrocorax aristotelis desmarestii). Parti è più di i margona di u Mari Tarraniu si trovani in Corsica è in Sardegna. Una pupulazioni abbastanza impurtanta hè arrighjunata in Corsica. A prisenza di u margonu in Corsica hè antichissima, postu chì sò stati trovi in i scavi di a Cappedda Santa Maria di l'isula Lavezzu: u margonu era dunqua arrighjunatu annantu à 'ssu isulottu in u seculu XV-XVIII. A pupulazioni di margona di Corsica era stimata à 830 coppii in 1980 (Thibault 1983). I culonii i più impurtanti di margona sò situati annantu à l'isulotti di Corsica: i Lavezzi, i Sanguinari, l'isulotti di a Tunnara è i Ciarbicali, ma dinò annantu à a facciata uccidintali di a Corsica. Hè raru chì i margona friquintessini i stagna di a costa uriintali.

U margonu hè ancu chjamatu u marengone.

Rifarenzi