Diu: differenze trà e virsioni

À prupositu di Wikipedia
Contenuto cancellato Contenuto aggiunto
MastiBot (discussione | cuntribuzioni)
m r2.7.1) (robot Retire: nap:Diò
MerlIwBot (discussione | cuntribuzioni)
m robot Removing: ku:Xwedê (missing)
Linia 111: Linia 111:
[[kk:Құдай]]
[[kk:Құдай]]
[[ko:하느님]]
[[ko:하느님]]
[[ku:Xwedê]]
[[kw:Duw]]
[[kw:Duw]]
[[la:Deus]]
[[la:Deus]]

Versione di e 00:08, 21 aos 2011

Riprisentazione di Diu da Michel-Angelo

Per i credenti, Diu hè a persona creatrice è vardiana di u mondu. Diu hè supranaturale, immurtale, è di più trascendente o immanente à l'omu. Vede ancu à Patre, Figliu è Spiritu Santu.

Diu hè aspessu cunsideratu cume u creatore di u mondu. Teologii anu datu assai attributi à e cuncezzione di Diu. A più cumuna hè quella di l'onniscienza, di l'onniputenzia, l'onnipresenzia è l'onnibenevulenza (a buntà perfetta), a simplicità divina, è l'esistenza necessaria. Diu, à volte, hè statu descrittu cume incorpurale, è a surgente di ogni obligazione morala. Quessi atributi sò tutti più o menu ammissi da u ghjudaisimu, u cristianisimu è l'islamu.

Diu porta parechji nomi, cume Yawheh (יהוה) in ebreu, o Allah (الله) in arabu.

I filosofi chì credenu in l'esistenza di Diu sò chjamati i teisti, cume Descartes o Santu Augustinu. Astri sò ateisti, cume Jean Paul Sartre. Baruch Spinoza hè un esempiu di filosofu chì cridia in un Diu immanente (è micca trascendente).

Credenza in Diu in Auropa

In 2000, 53% di a populazione di u mondu s'identificava cù una di e trè maiò religione monoteiste (33% essendu cristianu, 20% musulamnu è menu di 1% ebreu) [1].

Stu graficu mostra a repartizione di a credenza in Diu trà Auropa, cù i percentuale di quelli chì anu dettu ch'elli credenu in Diu in 2005 :

Detti, pruverbi, parole è citazione

Diu hè mintuvatu à spessu in a litteratura è a cultura corsa. Par asempiu, in i pruverbii:

  • Ùn trema una foglia chì Diu nùn voglia.
  • Aghji fedi è Diu pruvvedi.
  • Aiuta ti, Diu t'aiuta.
  • Diu ti vardi di un bon' ghjinnaghju.
  • Hè megliu ricumandà si à Diu chè à i so santi.[2]
  • Ind' eddu ùn ci n'hè, Diu purveddi.
  • L'anima à Diu, è a ropa à chì si devi.
  • L'anima à Diu, u corpu à a terra.
  • L'omu pruponi è Diu disponi.
  • Poni in terra è spera in Diu.
  • In una ora, Diu lavora.
  • Quandu u frate s'annega, hè vulintà di Diu.
  • Chì Diu cerca, Diu trova.
  • Chì ghjetta petra à Diu, in capu li ritorna.
  • Core alegru, Diu l'aiuta.
  • Diu ti franchi di u focu, di l'acqua è di i falsi tistimonii.
  • Diu ti guardi da chì ùn hà russore.
  • Diu hà fattu eppo farà.

o in a ghjastema:

  • Ch'idda ti falghi a man'di Diu.[3]

Rifarenzi

  1. National Geographic Family Reference Atlas of the World, pagina 49
  2. Saravelli-Retali, 1976, A vita in Corsica per via di i pruverbii è i detti - La vie en Corse à travers proverbes et dictons, Nice: Don Bosco
  3. Milleliri, Paulu (2010) Chì tù sia..., Albiana.