Nanna di u Bambinu

À prupositu di Wikipedia
(Reindirizzamentu da Nanna dlu Bambinu)

A Nanna dlu Bambinu hè una nanna scritta da Monsignori di la Fuata. Hè stata publicata in A Muvra in 1871. À i ghjorna d'oghji, A Nanna di u Bambinu hè stata adattata è cantata, com'è cantu natalecciu.

A Nanna dlu Bambinu[mudificà | edità a fonte]

Or par appuntu, raconta ci la "Nanna",
Chì la Madonna appresi da Sant'Anna :
"Dolci, dolci com'è meli,
Sapuritu com'è manna.
- Qual' l'hà fattu quiddu cantu ?
- L'hà cumpostu preti Santu.
Or canta a Nanna. – Ma dimu lu rusariu,
È dopu a Nanna.- Ma innò pà u samirariu !
- Ùn ghjurà, sinnò ti fala.
- Mò la zucca, chì hè in armariu.
- È la Nanna ?... A sintaremu ?...
S'è tù ùn canti, ci n'andemu.
Cusì prissatu ?... Ti pigli preti Santu !
Dà tempu un pocu, ch'avali ùn ci hè più tantu,
Salutemu à San Gavinu
- Mi ni vacu !... Alò chì cantu :
Mò la zucca ch'aghju seti.
Or tinè !... Ma cuminceti.
Or femu prestu !... Intona ci la Nanna
Chì dici spessu : « Nacisti in a capanna.
Lu me zuccaru canditu,
Lu me meli, la me manna. »
Cusì dolci sti paroli !
Ma nun sò ch'è quisti soli.
Si spanna l'aria, lu tempu s'assirena,
Luci la stedda, la luna hè ghjà ripiena :
Ninna, nanna u me figliolu,
Addurmenta ti parpena !
Ninna nanna, biu bia !
Lu me rè, lu me Missia.
Tù cun trè dita susteni terra è celi
È s'tù li chjami, sò pronti è sò fideli.
O spiranza di la mamma.
Dolci dolci com'è meli,
Sapuritu com'è manna,
Dormi, dormi è fà la nanna.
Qual' vi dà u soli, la luna cù li steddi !
Qual' dà la vita ? Qual' pasci ancu l'aceddi ?
Qual' dà i frutti è li matura ?
Tù lu fior' di li ziteddi ;
Tù lu rè di la natura,
Tù dà i fiora è la virdura.
Tù com'è un nidu, li populi è li regni,
Li teni in manu, li limiti è li segni :
À i to cenni tuttu piega
Or parchì hè po chì tù piegni ?
Ninna nanna ! Biu bolu !
Addurmentati, figliolu.
Tù conti i steddi, sa sempri ind'eddi vani ;
Ad una ad una li chjudi in i to mani ;
À li porti di l'aurora
Ti rispondini ogni mani ;
La me stedda mattutina,
Dormi, l'alba s'avvicina.
Tù freni u mari, la grandina è li venti :
Or chì ha, figliolu ? Chì sò po quisti pienti ?
Dì la à mè, dì la à to mamma,
Dù ti frighji ? Dù ni senti ?
Nimu veghja, nimu hè fora :
Addurmenta ti chì hè ora.
Tù teni in pugnu la terra cù li monti,
Tù dà lu corsu à i fiumi ed à li fonti,
È la luci è la saetta
À i to cenni stani pronti :
Tù li mandi ed eddi vani,
È ti voltani à li mani.
U soli è a luna ti servini di mantu.
Hè lu to regnu, lu mondu chì hè tamantu !
Sopr'à l'ali di lu ventu
Tù lu ghjiri tuttu quantu :
È lu celi starminatu
In un soffiu l'ha ghjiratu.
Nun sè tù forsi lu Diu niputenti ?
Lu soli è a luna, li nivuli è li venti,
È lu fulmini è li steddi
Ti sò tutti ubbidienti,
È ti portani, s'tù voli,
In un ammi à li dui poli.
S'tù sè sdignatu, l'accendita hè a staffetta ,
Ch'annunzia pronta, vicina la saetta ,
È lu tonu la to boci,
Boci d'ira è di vindetta,
Chì suttrenna i fundamenti,
Scoti i morti è li viventi.
S'tù vardi torbu, s'tù tocchi li muntagni,
Ni vani in fumu cù i selvi è li campagni ;
Un' uchjata sola sola
Secca i fiumi cù li stagni;
Unu sgardu spezza i troni,
Sciogli i populi è i nazioni.
À i toni è à i lampi li segni lu camminu;
Ha in manu i chjavi dla morti è dlu distinu ;
T'ubbidisci celi è terra :
Or cosa ha, lu me carinu ?
Senti in corpu, ha qualchì pena ?
Or addolca ti parpena.
Cosa hè stu lagnu ? Chì sò quisti lamenti ?
Tù l'alba chjara chì ridi in Orienti,
Tù la perla priziosa.
L'ambra fina è trasparenti,
La me ghjemma dlu curaddu,
Lu me spichju di cristaddu.
Tù sè u diamanti, tù sè la margarita ;
Di li me affetti tù sè la calamita ;
Tù la vita dlu me cori,
Tù lu cor'di la me vita ;
Ninna nanna ! Biu bolu !
Or appatta ti, figliolu.
Tù sè a me ghjemma ; tù sè l'arcubalenu ;
Chì cumparisci trà nivuli è sirenu,
Lu me fasciu di la mirra ,
Chì lu tengu sempri in senu ;
Lu me risu di lu pianu
Tuttu sceltu granu à granu.
Tù sè a limea cunfitta è sapurita,
La melarancia sanguigna è culurita,
La me rosa bianca è rossa,
La me amandula fiurita,
La me mela muscatedda,
Li me ochji, la me stedda.
Tù sè l'ambrosia, lu nettaru graditu ,
Lu fruttu d'India più raru è più squisitu,
La me sapa cusì dolci,
Lu me zuccaru canditu,
Lu me meli, la me manna,
Dormi dormi è fà la nanna.
La cuna hè piena di piuma è di bambaci :
Or chì ha, carucciu ? Parchì hè chì tù nun taci !
Tù la palma d'li trionfi,
Tù l'alivi di la paci,
Tù la murta, tù l'alloru.
La me aura, u me dicoru.
Tù sè la luci chì spanna la custera ;
Tù sè a Diana chì splendi mani è sera,
Tù apri è chjudi li staghjoni,
Tù fiurisci a primavera ;
Lu me soli, la me luna,
Or cosa ha ? La me furtuna !
Tù sè l'aprili chì smalta la natura,
Chì la rivesti di fiora è di virdura;
Tù la fonti cristaddina
Sempri fresca è sempri pura ;
Tù l'auretta innamurata
Di li fiora imbalsamata.
Or zittu o caru, richjara lu to visu :
Hè lu to sguardu chì alegra u paradisu;
Ùn hà maghju tanti fiora
Quantu hà grazii u to surrisu :
Or surridi à la to mamma,
Dormi dormi è fà la nanna.
Tù sè viola, tù sè l'arba barona,
Chì muscateghja, profuma righjona,
Tù la menta è lu ciminu ,
La vaniglia cusì bona !
Lu me balsamu spigatu ,
La me vita, lu me fiatu.
Tù sè a culomba, tù sè la turduledda
Tù sè lu spicu, tù sè l'arba vannedda ,
Tù la mela maschirossa,
Lu garofanu è a cannedda ;
Or arreghja ti una stonda,
La me fraula rubiconda.
Or pargulettu, tù sa quant'è t'adoru !
La me viletta, la me cuddana d'oru,
La me fascia pitturali ,
La me vita, u me tisoru,
Lu me scettru, a me curona,
Di tè parla ogni parsona.
Lu pianu è u monti riposani in prufondu ;
Tù solu veghji, or nanna, lu me biondu ;
Chjudi st'ochji cusì cari,
Sò la luci di lu mondu;
Parchì piegni è ùn cheti mai ?
Dì, figliolu, dì cosa ai ?
Sè m'addurmentu, nannendu à tutti l'ori,
Nun dormi mai, ma veghja lu me cori :
Quand'e veghju è quand'e dormu,
Pensu à tè, lu me Signori ;
La me vita, u me alimentu,
Arricheta ti un mumentu.
Cosa hè st'affannu chì cresci li me vai ?
Ti pigliu in bracciu, t'azzecu, è veni è vai !
U to viculu, figliolu,
Ùn s'arreghji mai mai :
Or cosa hè po chì t'affanna ?
Dormi dormi è fà la nanna.
Hè tantu tempu, tù vedi, o figliulucciu,
Ch'e azzecu indarru, ch'è nannu è ch'e biucciu !
Midicina di la mamma,
Dà mi un basgiu à pizzicucciu,
È po dormi, è po riposa,
Lu me gigliu, la me rosa.
U lumu spigni, è l'alba hè di ritornu.
Ha tanti squatri, tanti anghjuli d'intornu,
È ùn ci n'hè chì t'addurmenti ?
Faci notti è faci ghjornu,
È tù piegni di cuntinu,
Or cosa ha, lu me bambinu ?
S'abbughja l'aria, la notti hè ancora oscura ;
Lu ventu mughja ; figliolu, chì fritura !
T'aghju fattu lu ghjabbanu
Senz'alcuna cusgitura,
È la tunica fatata
Tutta intornu riccamata.
Lu linu hè compiu, è carminu la lana;
Or mughji puri, zifuli a tramuntana.
Avarè lu to manteddu,
Avarè la to suttana ;
Lu manteddu hè ghjà finitu,
Varda ghjà cusì fiuritu !
À chì ti vedi, o ricchi o puvareddi,
Lu to manteddu hè a invidia dli ziteddi,
Ùn hè quiddu chì tù ha in celi
Trapuntatu cù li steddi ;
Ma quì poi, lu me figliolu,
Nimu n'hà, sè tù lu solu.
Sì tù vol' dorma, dumani di bon'ora,
Ti ghjugnaraghju un mazzulu di fiora,
O bijou di la to mamma,
Stu chirchennu m'addulora .
Parch'ùn veni da lu celi,
Cù i rimedii Raffaeli ?
Chì voli, o caru ? Ci hè quì u to zifuleddu,
Lu to sunagliu, lu ninnulu è 1'agneddu,
Pargulettu di la mamma,
Sò lu nidu d'un aceddu.
Sì tù dormi, u me figliolu,
Avarè unu russignolu.
Sò un altru nidu, è dentru v'hè dui ova ;
Sò stata à veda l'acedda chì li cova,
Ed hè un nidu di culomba,
Ghjà trè volti l'aghju trova :
O culomba cuddarata,
Cusì longa sta nuttata !
Babbitu ed eiu, tù vedi, semu in pena,
La Paghjuledda hè appesa à la catena :
Dì, vol' sughja, vol' qualcosa ?
Addurmenta ti parpena ;
Assirena sti dulori,
È nun piegna à tutti l'ori.
Sì ci era mamma, famosa in Galilea,
Cù la so boci più dolci chè la meia,
Edda sì t'addurmintava ;
Ma di dorma ùn ha più idea.
Cor'di mamma è di minnanna,
Dormi dormi è fà la nanna.
S'tù appaghji l'ochji, s'tù dormi è ti risani,
Ti purtaraghju à i fiora è à li funtani,
Andaremu à l'urticeddu.
Cugliaremu i melagrani ;
Vi sò tanti melananni !
Cogli puri, sì tù nanni.
Ti diciaraghju : quì sò li russignoli,
Quì li culombi si spichjani à lu soli,
Quì ci sò li turduleddi,
Quì li rosi è li violi ;
Culà u meli, vi sò i bugna :
Ma ùn v'andemu : poni pugna.
Par quissi punti, par sopra issi cuddetti,
Vi sò li muvri, li ronchi, è li cirvetti ;
Quì ci pascini l'agneddi,
Culà pascini i capretti;
Quì sò i lefri è li cunigli :
Corri appressu, stù li pigli.
In cor'd'invernu nascisti, o pargulettu,
Abbandunatu, fritosu è puvarettu ;
Pochi panni da fascià ti,
Senza focu è senza tettu :
Or piignisti in a capanna,
Dormi avali è fà la nanna.
U Criatori s'hè fattu criatura,
Ed una stedda di pompa è di figura
Hè cumparsa in Orienti
À infurmà ni la natura,
È i milizzi dlu Signori
L'annunziani à li pastori.
U celi è a terra, lu mondu tuttu quantu,
Nun pò cuntena lu Diu trè volti santu ;
È pur' misara capanna
N'hà purtatu quistu vantu :
Cherubini è Serafini,
Tutti vo a pudeti dì ni.
Capanna santa ! Vi fù lu paradisu,
È u celi in terra ni scesi à l'impruvisu ;
Ci era in aria un pass'è veni
Di staffetti par dà avvisu,
È la scala d'Israeli
Riunia terra è celi.
Chì corti avisti ? Chì ghjenti à fà ti onori ?
Dui animali è povari pastori.
Ghjà tù cerchi, u me figliolu,
L'umiltà è lu bon cori,
È vulisti à i to natali
Li pastori è l'animali.
Più tardi, hè vera, trè di l'Orienti
T'uffrini insemu magnifichi prisenti ;
Ma chì straghja sanguinosa !
Quanti povari nacenti,
Trucidati par tè solu !
È fughjisti, u me figliolu.
Surtì una boci da i tumuli di Rama :
Oh chì lamenti ! Chì chjama è chì richjama !
Dà ti paci : i to figlioli
Ùn sò più, povara mamma !
O Racheli addulurata,
Sò anch'e trista è anniquitata.
Custretti à fughja, chì affanni à lu me cori !
Chì sarà dopu ! Tù a sa, lu me Signori.
Ma saraghju trapassata
Da una spada di dulori :
La m'hà ditta un anzianu,
Chì sà bè tuttu l'arcanu.
Li puvareddi sò sempri li to amici
È ùn ti cumpiaci chè in mezu à l'infilici ;
Chì vol' dì quistu misteru ?
Ghjà u me cori la mi dici :
Par salvà li piccatori,
Ci vurrà tantu dulori !
Una muntagna m'attrista tutti l'anni,
M'abbughja u cori ; Diu voglia ch'è m'inganni !
Ma e la chjamu, è ùn sò par cosa
La muntagna di l'affanni :
Ciò chì v'hè, lu me figliolu,
Ùn a sa po chè tù solu.
Adoru è aspettu l'arcanu dlu Signori :
Hè tuttu pienu d'affettu è di bon cori !
Par salvà la criatura,
Ghjà s'umilia u Criatori ;
Ma, figliolu, avali almenu
Dormi placidu è sirenu.
Or, v'hè piaciuta la nanna dlu Bambinu ?
Ma in u rusariu s'hè fermu San Gavinu.
Lu mi festi firmà in gola
Tè la zucca, empii la à vinu
- Dù sò fermu ? À lu salutu
Di la zucca è di l'imbutu.
Ma à no ci basta; lu restu à un'altra sera
- Ah ! nò, figlioli; finimu la prighera
È di pattu, ùn sia d'ingannu ;
Ùn vultemu la bandera.
S'tù cuntinui lu rusariu,
Mi trascini à lu calvariu.

Da veda dinò[mudificà | edità a fonte]